Tuesday 12 March 2019
Sunday 10 March 2019
අපේ හැටි, වර්තමාන හා අනාගත
අපේ රටේ හැමෝම බලන් ඉන්නේ නිංක දෙන පංගුව දිහාය. භාණ්ඩයක් ගන්න ගියාම ඩිස්කවුන්ට්, ෆීරි ඉෂු, සේවාවක් ගන්න ගියාම ලෝයල්ටි රිවෝඩ් නමුත් ඔබ නිකමට වත් හිතුවාද යම් දෙයක් නිකං ගන්නවා කියන්නේ එම නිෂ්පාදනය කල පුද්ගලයාට සිදුකරණ අසාධාරණයක් බව?
මෙහෙම හිතමු අපි හාල් කිලෝ 10ක් ගත්තම කිලෝ දෙකක් නිකං දෙනවා කියලා ඒ නිකං ලැබෙන කිලෝ දෙක වෙනුවෙන් ගොවියා, හාල් සකසන්නා, වෙළෙන්දා වුන මහන්සිය වෙනුවෙන් අපි කිසිම මුදලක් ගෙවන්නේ නෑ. එතකොට ඒ සදහා වැය වුන කාලය, ශ්‍රමය, ධනය වැනි දෙවල් නිකංම නාස්ති වෙනවා එක ඇත්තටම බල පාන්නේ අපිටමයි මොකද නිකං දෙන දේටත් අපි සල්ලි දෙන කොටසට අල්ලලා සල්ලි දෙන්න ඕනි නිසා.
ඒ වගේම තමයි ඔබ ජීවිතේට කිසිම දෙයක් නිකං ගන්න එපා මොකද, ලාබ බඩුවේ හිලක් තියෙනවා නම් නිකං දෙන බඩුවේ කොහොමට ඇත්ද? ඒ වගේම කිසිම සෙයක් ණයට ගන්න එපා, නිසි වටිනාකම තමන්ගේ මහන්සියෙන් නොගෙවා කිසිම දෙයක් ගන්න එපා.
අපේ රටේ තව තියෙන ප්‍රශ්ණයක් තමයි පුද්ගලයකුගේ වෙනස්වීම පිළිගැනීමට අකමැති බව, අපේ සමාජයේ පුද්ගලයකුට වෙනස් වීමට ඇති අවකාශය ඉතාමත් සීමිතය.
ඉදිරි අනාගත වසර 50ක කාලය තුල ලංකාව වෙලාගන්නා ප්‍රධාන ගැටළු තුනක් වන්නේ මානසික ඒකාග්‍රතාවය ඇති පිරිසක් බිහිකිරීම, ළමා රැකවරණය සැලසීම, හා ලෙඩ වූ හා වැඩිහිටි රැකවරණය සැලසිමය. ළමා රැකවරණය සැලසීමට ඇති ඩේ කෙයාර් වල ඇති ප්‍රශස්තභාවය හා දරුවෙක් හදා වඩා ගැනීමට දෙමව්පියන්ට ඇති අවිවේකය (දෙමාපියන් දෙදෙනාම රැකියාවට යෑම, විදේශගත විම වැනි) කරුණු සරළව දැක්විය හැකිය.
එමෙන්ම මේ හේතු නිසාම තම දෙමාපියන් හෝ දරුවන් රෝගී වූ විට රෝහලේ නැවැත්වීමට උපස්ථායකයන් සෙවීමට සිදුවිම හා දින වැටුපට මුදල් පදනම මත ඔවුන්ව සේවයට යොදා ගැනීමට සිදුවීම දැකිය හැක. විශේෂයෙන් දරුවන් රෝහල් ගත වූ විට රැක බලා ගැනීමට දෙමාපියන් ඉදිරිපත් වූවද දෙමාපියන් රෝහල් ගතවූවිට ඔවුන් ලග නැවතීමට දරුවන් ඉදිරිපත් නොවීම සාධාරණව පෙනෙන කාරණයකි. එයට හේතුව වනුයේ දරුවන් රැකියාව ඔවුන්ගේ එකම ආදායම් මාර්ගය වන බැවිනි.
Subscribe to:
Posts (Atom)