එවපංකෝ, මොනාහරි කරලා ගමු

අළුතින් සේවකයන් බදවා ගැනීමේදී ඔවුනගේ සලකා බලන සුදුසුකම් අතර අ.පො.ස.සා/පෙ. (අපරාදේ පොත්වලටගිය සල්ලි සාමානයෙන් ෆේල්) සදහා ගණිතයට සම්මානයක් ඇත හෝ නැත යන්න ඉතාමත් තීර්නාත්මකය. මොකද ගණිතයට සම්මානයක් නැතිනම් අයදුම් පත්‍රය ප්‍රතික්ෂේපවන නිසාය.

නමුත් මේක ඇත්තමද? සම්මාන නැති කීදෙනෙක් අපේ අයතන වල සේවය කරනවාද? ලොකු ලොක්කන්ගේ දැන ඇදුනුම් කමට ලොකු ලොක්කන්ගේ ගොට්ටන්ගේ දැන ඇදුනුම් කම් වලට කීදේනෙක් අප අතර සේවය කරනවාද? මේ අගේ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සලකා බැලිම අන්තිම ඉහලය.

නමුත් මෙහෙම පැමිනෙන හුරතලුන් තමන්ට ලැබුනු රැකියාවේ දිගටම රැදි සිටිනවාද?කරුමේ කියන්නේ එහෙම නෑ. මේ අය මාස හයක් හො අවුරුද්දක් වැඩ කරලා වෙන තැනකට පැනලා යනවා අපේ මුදලින් පුරුදු කරලා පුහුණුකරලා සහතික දිලා වෙන තැනකට සේවයට දානවා මේ වැනි හුරතලන් ආයතනයේ ප්‍රගතියට හා ඵලදායිතාවයට බාධාවක් නැතිනම් බාධකයක්.

මෙයට පිලයමක් විදියට අඩු සුදුසුකම් තියෙන සේවකයන් සේවයට බදවාගෙන ඔවුනගේ සුදුසුකම් හදාගන්න ආයතනය විසින් වියදම් දරලා ඔවුන් රදවා ගැනීමට පිලියමක් ආවත් ඒ අවස්ථාව බහුතරයක් ලැබෙන්නේ කාන්තාවන්ට පමණයි. මොකද අපේ රටේ චීත්තෙට තියෙන තැන කවදාවත් කලිසමට නැති නිසා, ටිකක් නැලෙවුවනම් ‍ජොබ් එක අතේ තමයි.

නමුත් දැන් මෙයම පාරාවලල්ලක්ව ඇත. තමන්ගේ පෞද්ගලික අරමුණු වෙනුවෙන් අටවත් පාස් තැනි උන් දැන් දැන් සේවයට දාගන්න ලොකු ලොක්කෝ ට්‍රයි කරන්නේ මෙන්න මේ වරප්‍රසාදය ඉස්සරහට දාගෙනයි. “ඇයි කරන්න බැරි මොකද ගන්න බැරි මෙයාව කන්ට්‍රැක් වලින් අරන් සුදුසුකම් හදාගත්තට පස්සේ පස්සේ පර්මනට් කරන්න පුළුවන්නේ“

නමුත් මේ හැම දේකින්ම නහුත්තෙටම තැලෙන්නේ ආයතනයට ඇලුම්කරන ආයතනයේ සේවකයන් පමනි. මේ වැනි දේවට කථාකරෝත් අවවාද කිරිම් ලිපියක් විතරයි ලැබෙන්නේ. නමුත් මේවා රටක/ආයතනයක සංවර්ධනයට ඇති පිලිලයන් විතරයි. අපි ඉපදෙනකොටත් අපි ඇහුවේ ලංකාව සංවර්ධනය වෙමින් පවතින් රටක් දැනුත් අහන්නේ ඒකම තමයි මේ වැනි පිලිල වැලැක්වුවේ නැතිනම් අපි මැරෙනකොටත් අහන්න වෙන්නේ ලංකාව සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටක් කියලා විතරයි.